Kompozyty są bardzo liczną i różnorodną grupą materiałów. Sama nazwa wskazuje, że materiał powstał przez zespolenie co najmniej dwóch chemicznie różnych materiałów, czyli faz dzielących się na zbrojącą i osnowę. Łączenie dokonywane jest w taki sposób, iż nie widać wyraźnej granicy między materiałami oraz możliwe jest równomierne rozłożenie fazy zbrojącej w osnowie.  Rolą osnowy jest utrzymanie fazy zbrojącej w określonym miejscu w przestrzeni tworzywa oraz deformacja pod wpływem obciążenia. Osnową materiałów kompozytowych mogą być metale, ceramika i tworzywa sztuczne.

Motocykl jest pojazdem drogowym bez nadwozia, który wyposażony jest w silnik spalinowy o pojemności powyżej 50 cm³, przeznaczony do przewozu jednej lub dwóch osób. Pierwszy motocykl został wynaleziony w 1885 roku przez niemieckich wynalazców Daimlera i Maybach. Pierwsze motocykle były po prostu rowerami z zamocowanym silnikiem spalinowym i paskiem klinowym napędzającym tylne koło. Z czasem jego konstrukcja została rozbudowana i wzbogacona.

Współcześnie bardzo wiele elementów konstrukcji karoserii samochodów wytwarza się z tworzyw sztucznych. Mają one znaczy wpływ na obniżenie wagi pojazdu oraz zmniejszają koszty produkcji nawet do 80%. Główną zaletą lakierowania tworzyw jest duża uniwersalność tego procesu. Dzięki niemu możliwe jest nałożenie powłoki o dowolnym kolorze, o różnym efekcie wykończenia niemalże na każdy materiał bez względu na kształt, przeznaczenie i rozmiar. Lakierowanie tworzyw sztucznych stosuje się głównie w branży motoryzacyjnej, gdzie malowane zostają wszelkiego rodzaju elementy wykończenia i zdobienia zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz pojazdy. Wpływają na to wymagania odbiorcy, którzy pragną, aby barwa elementów wykonanych z tworzywa była maksymalnie zbliżona do koloru pojazdu.

Kompozyty to materiały o niejednorodnej strukturze, które złożone są z dwóch lub większej ilości komponentów o różnych właściwościach. Warto podkreślić, że właściwości kompozytów nie są sumą czy średnią właściwości jego składników. Najczęściej jeden z komponentów stanowi lepiszcze, gwarantujące spójność, twardość i elastyczność. Drugi zaś, zwany konstrukcyjnym, zapewnia odporność na rozciąganie i ściskanie. Jednym z najczęciej wykorzystywanych komponentów konstrukcyjnych są silne włókna, np. włókno szklane, kwarc, azbest, kevlar czy włókno węglowe. Do najczęściej stosowanych lepiszczy zalicza się żywice syntetyczne oparte ma poliestrach, polieterach, poliuretanach i żywicach silikonowych. Wśród kompozytów znaleźć można: kompozyty strukturalne, laminaty, mikrokompozyty i nanokompozyty oraz stopy strukturalne.

Tworzywa sztuczne to nazwa materiałów, których podstawowym składnikiem są substancje wielocząsteczkowe. Materiały takie mogą być otrzymywane z czystego polimeru, np. polimetakrylanu, metylu, polistyrenu, kopolimerów lub mieszanek polimerów. Tworzywa sztuczne są na ogół bardzo lekkie, mają małą przewodność cieplną, większość nich jest dielektrykami, jednak po dodaniu znacznej ilości odpowiednich materiałów przewodzą prąd elektryczny. Mogą być one przezroczyste lub całkiem nieprzezroczyste. Tworzywa sztuczne mają zazwyczaj bardzo dobrą odporność na czynniki chemiczne oraz wilgoć. Pod względem chemicznym są to substancje złożone z łańcuchowych cząstek  polimerów. W zależności od szczegółów ich budowy, można otrzymać różne własności. Tworzywa sztuczne są na ogół podatne działanie wysokich temperatur. Pod ich wpływem zyskują dużą plastyczność, co umożliwia wykonanie przedmiotów praktycznie w każdym kształcie.

Produkcja kompozytów i badania nad tego typu materiałem są kwestią ostatnich kilkudziesięciu lat. Jednakże stosowane one były już znacznie wcześnie. Materiały kompozytowe stosowano na przykład w starożytnym Rzymie, gdzie korzystano już z betony, natomiast na Bliskim Wschodzie już 800 lat p.n.e. cegły wzmacniano słomą, co umożliwiało unikania pęknięć. Współcześnie stosowane materiały są znacznie bardziej złożone i zaawansowane technologicznie, jednak idea jest podobna – połączenie możliwie największej ilości zalet różnych materiałów w jeden. Współczesne kompozyty mają wiele bardzo pozytywnych cech: zmniejszają masę produktu, zwiększają jego sztywność, wytrzymałość oraz uodparniają go na pękanie.